Het ene kind eet iedere avond z’n bordje leeg, terwijl het andere kind iedere avond een strijd heeft met het avondeten. Hoe kan dat, en hoe ga je hiermee om als ouder?

Kritische eters, ofwel problemen omtrent eten. Voor ouders kan dit soms best veel zorgen geven. Krijgt mijn kind wel voldoende voedingsstoffen binnen? Is het niet te eenzijdig? Ouders hebben vaak al van alles geprobeerd, echter lukt het soms nog steeds niet. Dit kan leiden tot stress bij zowel de ouder als het kind.

Er wordt vaak gedacht dat kritisch eten een fase is en dat het vanzelf overgaat. Soms is dat zo, maar dat betekent niet dat je er niks aan kan doen. In de praktijk merken we dat er nog veel onwetendheid is over hoe je het best om kan gaan met kritisch eetgedrag. Het belangrijkste doel van ons is gezelligheid aan tafel en langzaam leren om meer te eten. Het helder krijgen van de oorzaak van kritisch eetgedrag helpt om kinderen beter te leren eten. 
 
Lees hieronder een aantal voorbeelden:

• Kinderen kunnen gevoelig zijn voor een bepaalde structuur of smaak van eten doordat ze heel veel voelen in hun mond en/of heel precies kunnen proeven. Dit zie je meestal bij de warme maaltijd omdat deze het meest varieert van dag tot dag. Maar kan ook bij brood, broodbeleg en tussendoortjes.
• Kinderen kunnen een nare ervaring gehad hebben met een voedingsmiddel waardoor angst ontstaat. Denk bijv. aan een verslikking of eten dat te warm was.
• Het kan dat kinderen te weinig ervaring hebben opgedaan met ‘nieuw eten’ op jonge leeftijd. Bijv. bij ziekte in verleden waardoor het eten moeilijk ging.
• Een medische oorzaak zoals bijv. problemen in het mondgebied of het minder goed in staat zijn om te kauwen en te slikken.
• Kinderen met autisme zijn ook vaker kritische eters omdat ze moeite hebben met prikkels.
• De manier waarop ouders omgaan met eten kan ook een rol spelen bij het ontwikkelen van kritisch eetgedrag. Ouders geven soms te veel druk omdat ze graag willen dat hun kind eet. Dit is goed bedoelt maar kan averechts werken.
• Ook kan de omgeving van invloed zijn op het eetgedrag van een kind, bijvoorbeeld een drukke omgeving en veel prikkels.
  
  

Kinderen hebben een aangeboren afkeer voor bittere en zure smaken. Je moet gemiddeld 10 tot 15 keer iets proeven om te bepalen of je iets wel of niet lust [2]. Hoe vroeger je experimenteert met smaken (vanaf 4mnd), hoe beter en gevarieerder kinderen zullen eten. Daarnaast is het belangrijk om kinderen voldoende te betrekken en het goede voorbeeld te geven als ouder [1].
Maak daarnaast het eten leuk. Maak bijvoorbeeld van groenten een bloemetje of speel een spelletje om kinderen uit te dagen om iets anders te eten. Is het proeven te spannend? Stimuleer het kind dan om het aan te raken en te ruiken. Dat helpt ook bij het leren eten. 

In onze praktijk werken wij met een kindvriendelijke methode van de kinderdieetcreatie dat wordt gebruikt bij kinderen die moeilijk eten. Er wordt bijvoorbeeld gewerkt met vrolijke werkbladen en het is gericht op de belevingswereld van het kind. Het kind beleeft daardoor eten en drinken op een hele andere wijze. Daarnaast werken wij samen met verschillende disciplines, onder andere een logopedist en een ergotherapeut. Een logopedist observeert tijdens het eten de mondmotoriek van het kind en onderzoekt waar de oorzaak ligt. Een ergotherapeut richt zich op de prikkelverwerking en onderzoekt wat van invloed is op het eetgedrag. 

[1]https://www.nice-info.be/sites/default/files/2020-06/2020_2_NN%20juni%202020_nader-bekeken-Lekkerbekjes.pdf
[2] https://www.voedingscentrum.nl/nl/zwanger-en-kind/dreumes-en-peuter/de-lust-ik-niet-fase.aspx

Stel je voor. Je staat in de supermarkt en je wil graag een gezond, verantwoord product kopen. Je kijkt op de verpakking wat er allemaal in zit maar er staat ontzettend veel informatie op. Hoe lees je een etiket op een product? Hoeveel aardbeien zitten er daadwerkelijk in aardbeienyoghurt? Is het product eigenlijk wel net zo gezond als dat de verpakking dat doet lijken? Dit zijn allemaal vragen die in je opkomen. Om te voorkomen dat je door de bomen het bos niet meer ziet, leg ik hieronder uit hoe je op de juiste manier etiketten leest.

Laat je niet misleiden door de mooie verpakkingen en aantrekkelijke teksten op producten. Een groene smoothie verpakt in een flesje met de claim ‘geen suiker toegevoegd’ kan er aantrekkelijk uitzien, maar het is toch van belang om het etiket goed te lezen. Aan die ‘gezonde’ groene smoothie is inderdaad geen suiker toegevoegd, maar wees je ervan bewust dat fruit van nature ook suiker bevat [1]. Je lichaam herkent het verschil niet tussen fruitsuiker en witte suiker. Suiker is een koolhydraat en komt na de vertering in ons bloed terecht [2]. In een flesje van 300 ml zitten vaak 4-5 stukken fruit, wat al gauw neerkomt op 7,5 tot 10 suikerklontjes! Je lichaam kan dus geen verschil maken of deze koolhydraten van die groene smoothie komen of van een halve reep chocolade. Het is dus handig om te weten wat er daadwerkelijk in een product zit.

Als je naar het kopje ‘Ingrediënten’ kijkt op de verpakking, zie je welke ingrediënten het product allemaal bevat. Het ingrediënt dat het meest in het product zit, staat vooraan [4]. Je kunt snel misleid worden door de afbeeldingen die het product gezond doen lijken. Als je echter naar de ingrediëntenlijst kijkt, zie je dat suiker een van de eerste ingrediënten is die op de ingrediëntenlijst staat. Niet erg gezond dus!






​De ‘Voedingswaarde tabel’ kun je gebruiken om bijvoorbeeld producten met elkaar te vergelijken. Dit kun je doen om gezondere keuzes te maken. Als je producten vergelijkt, kun je dat het beste doen per 100 gram. De fabrikant is verplicht om dit te vermelden [3]. De fabrikant mag daarnaast ook de voedingswaarden per portie vermelden. Deze portie mag door de fabrikant zelf gekozen worden. Het vergelijken van porties is lastiger omdat iedere portie weer anders is. Daarom is het handiger om de producten per 100 gram te vergelijken (zie onderstaande afbeelding). 

Laten we een voorbeeld nemen. Onderstaande producten (stokbrood) zijn te koop in de supermarkt. In dit geval wil je letten op de hoeveelheid vezels in stokbrood. Je zou denken dat het bruine stokbrood meer vezels bevat wegens de kleur. In dit geval bevat echter het witte stokbrood meer vezels! Het witte stokbrood bevat namelijk 3,7 gram vezels per 100 gram en het bruine stokbrood bevat 3,2 gram vezels per 100 gram.


Bekijk dus altijd eerst goed het etiket als je ergens op wil letten!
 
 
1 https://www.diabetesfonds.nl/minder-suiker/hoeveel-suiker-zit-er-in/hoeveel-suiker-zit-er-in-fruit
2 https://www.voedingscentrum.nl/encyclopedie/glucose.aspx#:~:text=Glucose%20is%20een%20koolhydraat.,ontstaat%20energie%20voor%20het%20lichaam.
3 https://www.voedingscentrum.nl/nl/thema/kopen-koken-bewaren/eten-kopen/etiketten-lezen.aspx
4 https://www.jumbo.com/jumbo---meergranen-desem-baguette---2-stuks/188594PAK/